فرزانه احمدي روانشناس باليني در گفت‌وگو با خبرنگارشفاف، اظهار کرد: ناله کردن، اداي کلمات نامفهوم و حتي سخن گفتن در خواب امري بي‌خطر است و امکان دارد براي هر فردي ايجاد شود، اما استرس، نگراني و هرگونه مشکلات روان‌شناختي مي‌تواند احتمال بروز آن را افزايش دهد و هر چه اين مشکلات روان‌شناختي و نگراني بيشتر باشد، ممکن است تعداد ايجاد اين اختلالات در خواب افزايش پيدا کند. اين روانشناس باليني بيان کرد: حرف زدن در خواب بر اثر درست عمل نکردن مکانيسم و دستگاه عصبي در مغز ايجاد مي‌شود که وظيفه‌اش توقف فعاليت‌هاي عصبي مرتبط با خوابيدن همچون فعاليت‌هاي گفتاري يا حرکتي بدن است؛ قطعاً تاکنون با افرادي برخورد کرده‌ايد که در هنگام خوابيدن و زماني که در خوابي عميق هستند شروع به صحبت کرده و حتي گاهي فرياد مي‌زنند اين افراد معمولاً پس از بيدار شدن، موضوع را به خاطر ندارند و چيزي از حرف‌هاي خود را به ياد نمي‌آورند. فعاليت عصبي؛ رابطه مستقيم با فعاليت گفتاري دارداحمدي ادامه داد: هنگامي‌که ما مي‌خوابيم، مکانيسمي در مغز وجود دارد که فعاليت‌هاي عصبي مرتبط با خوابيدن را فعال و از انجام فعاليت‌هاي گفتاري يا حرکتي بدن پيشگيري مي‌کند؛ در اين ميان گاهي ممکن است اين سيستم درست عمل نکرده و در بين 2 بخش مجزاي عملکرد مغزي فرد اختلال ايجاد شود، در حقيقت با بروز اين اختلال، فرد از اين سيستم دفاعي و تنظيم‌کننده اعصاب در هنگام خواب عبور و در خواب شروع به حرف زدن مي‌کند و يا حتي راه مي‌رود. وي با اشاره به اينکه مجردها بيشتر از متاهلين در خواب حرف مي‌زنند، گفت: در خواب حرف زدن (somniloquy) يا پاراسومنيا (parasomnia) يک اختلال در سيستم عصبي مغز است که در طول خواب ايجاد مي‌شود و با رفتار‌هاي غيرطبيعي و غيرمعمول همراه است؛ اين عمل مي‌تواند اداي کلمات نامفهوم، صبحت کردن يا حتي حرف زدن با صداي بلند يا فرياد زدن باشد. ادامه مطلب. |
درباره این سایت